Pamiętajmy o tym, że nawet wtedy, kiedy mamy spory dług i przejęła go firma windykacyjna, ma ona obowiązek działania zgodnego z przepisami (prawem).

Co to generalnie oznacza i w jaki sposób możemy reagować na bezprawne metody?

Pamiętajmy o tym, że windykator to nie komornik. Nie ma uprawnień komornika, więc nie może zająć czegokolwiek z majątku dłużnika ani żądać od niego, aby ujawnił, co wartościowego posiada. Należy wiedzieć, że zadaniem firmy windykacyjnej jest jedynie powiadomienie dłużnika na piśmie o zadłużeniu (listem, mailem) lub telefonicznie oraz ustalenie warunków i terminów spłaty. Ale kontakty windykatora z dłużnikiem nie mogą być napastliwe ani nękające. Niedopuszczalne jest, aby windykator wydzwaniał o każdej porze dnia i nocy, wysyłał SMS-y i straszył dłużnika sądem. Windykator nie może nachodzić dłużnika w jego miejscu pracy, ani odwiedzać go w domu.

Jak się przed tym bronić?

Kiedy windykator łamie prawo, wówczas dłużnik powinien się bronić. W jaki sposób? Kiedy łamanie prawa polega na wydzwanianiu, ciągłym wysyłaniu SMS-ów, należy najpierw interweniować w firmie windykacyjnej – wysłać do niej mail z opisem sytuacji i żądaniem zaprzestania nękania.

Gdyby windykator zastraszał dłużnika przez telefon lub w SMS-ach i groził, że przedstawiciele firmy zajmą jego majątek, przyjadą do domu lub do pracy, to takie działania są karalne. Wówczas powinniśmy złożyć zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa – do prokuratora lub na policję. Bo jeśli ktoś stosuje przemoc lub groźbę w celu wymuszenia zwrotu długu, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat (art. 191 paragraf 2 kodeksu karnego). Gdyby sprawa trafiła do sądu, poszkodowany dłużnik może domagać się od firmy windykacyjnej na przykład zadośćuczynienia za doznane krzywdy i uszczerbek na zdrowiu. Można też skorzystać z usług specjalistycznych firm, które zajmują się obsługą takich spraw i mogą sprawdzić zasadność działań windykatora.

Dodatkowa uwaga – według nowej ustawy o działalności windykacyjnej, od 2023 roku windykator nie będzie mógł: telefonować do dłużnika od 17.00 do 9.00 dnia następnego oraz w dni ustawowo wolne od pracy; wykonywać więcej niż trzy połączenia telefoniczne w tygodniowo (lub trzy SMS-y lub maile); odwiedzać dłużnika w domu, jeśli on nie wyrazi na to zgody.