Kolejne epoki powracają do tego, co je poprzedzało lub do tego, co stanowiło ich daleką przeszłość. Uniwersalną cechą ludzkiego sposobu bycia jest więc pewien sentymentalizm. Tęsknota za tym, co przeminęło. Myślenie o przeszłości i jej uroku jako o czymś, co warto naśladować. W dziewiętnastym wieku w ten sposób traktowano chociażby antyk. Zresztą nadal lubimy starożytne motywy.

Tęsknota za światem techniki

Czasy współczesne natomiast z upodobaniem powracają do świata industrialnego. Wykorzystują go oczywiście na swój własny sposób – biorąc z niego przede wszystkim formę i prezentację. Ściśle dotyczy to stylu urządzania wnętrz, mebli oraz samego dążenia do przekształcania dawnych pomieszczeń fabrycznych czy magazynowych we wnętrza mieszkalne.

Moda na industrialność

Wydaje się, że jesteśmy już o krok dalej – w świecie wirtualnym. Dlatego na zasadzie cytatu i odwołania korzystamy z elementów świata industrialnego. Wnętrza urządzane w tym stylu stają się coraz bardziej popularne. Początkowo wiązały się głównie ze sztuką, jej tworzeniem i wystawianiem. Dzisiaj na industrialne (czy też – postindustrialne) wnętrza decyduje się coraz więcej osób.

Jak wygląda wnętrze postindustrialne?

Wnętrze postindustrialne ceni sobie bardziej samą przestrzeń niż jej nadmierne meblowanie. Charakteryzuje się wysokimi sufitami i dużymi przeszkleniami. Elementy metalowe, rury, kaloryfery, są wyeksponowane. Pokazuje się sam szkielet pomieszczenia.
W taki miejscu sprawdzą się odpowiednio dobrane meble w stylu industrialnym. Szafy, stoły i krzesła – przypominające te, które znaleźć można w warsztacie, fabryce czy na magazynie. Minimalistycznie zaprojektowane, żeby nie dominować w danej przestrzeni, ale służyć pokazaniu rzeczy, na przykład książek czy ubrań.